การเรียนดนตรีมักมีจุดวัดใจอยู่ตลอดเส้นทาง

ไม่ว่าจะเด็กหรือผู้ใหญ่ เมื่อเราเริ่มเรียนดนตรีไปได้สักระยะมักจะเจอกับความรู้สึกเบื่อ รู้สึกเฉยๆกับมัน รู้สึกไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเท่าเมื่อก่อน รู้สึกขี้เกียจซ้อมหรือรู้สึกเวลาซ้อมน้อยลง(ทั้งๆที่เมื่อก่อนหาเวลาซ้อมได้ตลอด) หลายคนที่เกิดความรู้สึกนี้ก็เลิกเล่นดนตรีไปมากมาย...

ส่วนตัวผมมองว่าเป็นเรื่องปกติที่หลายคนเจอ ส่วนตัวผมเคยเจอความรู้สึกนี้หลายครั้ง ครั้งนึงก็ตอนม.ปลายที่ผมเบื่อๆไป รู้สึกว่าตัวเองไม่รู้จะฝึกอะไรต่อ(เป็นรุ่นพี่เขาด้วยแหละตอนนั้น มีแต่คอยสอนรุ่นน้อง) แต่ความรู้สึกนี้กลับหายไปเองเมื่อผมได้เริ่มเรียนต่อในมหาลัยด้านดนตรี

ทุกครั้งที่เกิดความรู้สึกนี้ผมก็มาจับสังเกตุว่ามันเพราะอะไรแล้วจะแก้ยังไง จนผมคิดว่าเริ่มจับทางได้แล้ว สาเหตุก็เพราะเราไม่ได้ตั้งเป้าหมายใหม่ คนเราเมื่อทำอะไรสำเร็จสักอย่างมักจะหมดความกระตือรือร้นไป

"เราควรตั้งเป้าหมายใหม่ไว้เสมอ" พอรู้สึกว่าเราเริ่มทำอะไรได้แล้วก็คิดไว้เลยว่าต่อไปจะฝึกอะไรต่อ อยากทำอะไรเป็นขั้นต่อไป แปลว่ายิ่งเป้าหมายยิ่งยาก ก็ยิ่งใช้เวลานานในการจะทำให้สำเร็จ(ฉนั้นตั้งเป้าหมายยากๆไว้บ้างก็ดี)

อย่างผมเองที่ครั้งนึงสามารถจับหลักการหาคอร์ดได้ทุกคอร์ด คอร์ดที่ไม่เคยเจอเราก็กดได้เพราะเราจำหลักการมันได้ พอทำได้แล้วมันก็ไม่ตื่นเต้นกับมันแล้ว ตอนนั้นผมก็เอาความสามารถนั้นไปต่อยอดใหม่ให้เป็นการเล่นเปลี่ยนไปได้ทั้ง12คีย์โดยไม่ต้องกดปุ่มทรานสโพสบนคีย์บอร์ด ซึ่งตอนนั้นผมฝึกอยู่นานมากก็ยังไม่เข้าใจ มาทำได้หลังจากเริ่มฝึกก็2-3ปีต่อมาตอนที่ความรู้ทางดนตรีเยอะขึ้น

สมมุติว่าตั้งเป้าไว้ว่าอยากเล่นเพลงนี้ให้ได้ พอเริ่มจะจบเพลงก็คิดไว้ล่วงหน้าด้วยว่าเพลงอะไรที่อยากเล่นต่อหรืออะไรที่อยากฝึกต่อ แต่ให้แนะนำผมไม่ค่อยแนะนำเรื่องเพลงเป็นที่ตั้ง อยากให้เอาเรื่องทักษะทางดนตรีหรือพวกทฤษฎีดนตรีเป็นที่ตั้งจะดีกว่า(เพราะมันประยุกต์ใช้กับการเล่นได้ทุกเพลง)

การเล่นไปวันต่อวัน อาทิตย์ต่ออาทิตย์ เพลงต่อเพลงไปแบบเลื่อนลอยไม่มีเป้าหมายการฝึกชัดเจน วันนึงเราจะเบื่อและไม่มีแรงจูงใจ หาให้เจอครับว่าขั้นต่อไปที่เราอยากทำได้คืออะไร ยิ่งตั้งเป้าหมายไว้สูงยิ่งท้าทายและสนุกกับการฝึกซ้อม

สุดท้ายสิ่งที่สำคัญที่จะทำให้เราไม่เบื่อคือสภาพแวดล้อมที่มีบรรยากาศทางดนตรี ยิ่งเราคลุกคลีกับดนตรีมากเช่นมีเพื่อนที่เล่นดนตรีเหมือนกันให้พูดคุยก็ยิ่งช่วยให้เราสนุกกับการฝึกซ้อม "คนเราอยู่ได้ด้วยบรรยากาศ" บรรยากกาศอำนวยก็ยิ่งส่งเสริมให้เราทำสิ่งนั้นๆได้เต็มที่มากขึ้น

การไปเรียนดนตรีเป็นเรื่องเป็นราวก็ถือว่าเป็นการสร้างบรรยากาศการเล่นดนตรีให้เราได้ เราจะรู้สึกมีเพื่อนมีกำลังใจที่จะทำในส่วนของเราเหมือนกัน ลองดูครับ ดนตรีให้อะไรกับเรามากมาย ถึงแม้เราจะเล่นเป็นงานอดิเรกก็ตาม ผมว่าเป็นอะไรที่ดูมีเสน่ห์น่าดึงดูดมาก

ครูเบลล์ ^ ^

www.bellpianopop.com แอดไลน์มาคุยกันได้ที่ @bellpianopop