ข้อจำกัดส่วนมากเราสร้างมันขึ้นมาเอง
จะบอกว่านี่คือ 1 ในเพลงสอบจบของครูเบลล์เอง 555+ สมัยเรียนเอกเปียโนตอน ป.ตรี เพลง Piano sonata op. 13 "Pathetique" mov.1 เรื่องความอัจฉริยะของเด็กคนนี้คงไม่พูดถึงเพราะชัดเจนอยู่แล้ว
คลิปนี้เก่าแล้ว ปัจจุบันเจ้าตัวอายุ 16 ละ (ลองเซิร์ทรูปดูได้เลยหล่อมาก Michael Andreas Haeringer) สิ่งที่ผมทึ่งคือ.
มือสั้น เด็กตัวแค่นี้มือสั้นแน่นอน แต่เพลงนี้มีความยากที่การเล่นมือซ้ายแบบขยี้คู่แปดรัวๆ (ขยี้ครั้งแรกที่นาที1.51) นอกจากนั้นมีท่อนกลางเพลงที่ต้องขยี้อเปจิโอ้แบบคู่แปดถอยหลังลงไปเรื่องในขณะที่มือขวาก็อเปจิโอ้คู่ 8 ขึ้น คือมันสวนทางกันแบบ Contrary motion ซึ่งตรงนี้คืออะไรที่โคตรยากของเพลงนี้ แต่น้องเขาทำได้ดีมากๆ คือจะว่าไง แบบ มันใช้แรงเยอะมากๆ ท่อนนี้ (2.50) ใครชอบบ่นว่ามือตัวเองสั้นต้องยอมน้องเขาจริงๆ
ความจำ แน่นอนส่วนมากเดี่ยวเปียโนเขาจะไม่ดูโน้ตกันเพราะมันแสดงถึงการฝึกซ้อมมาอย่างดี (ถ้าเล่นเป็น Concerto กับวงออเครสต้าอันนี้ต้องดูเพราะท่อนเพลงยากและต้องเข้าให้ถูกเวลาที่เราหยุดให้วงเล่น) เพลงนี้ยาว 6 นาทีกว่าๆ และมีท่อนที่พัฒนาทำนองเข้าไปอีกในครึ่งหลังถือว่าจำยากมาก (คล้ายๆ การเปลี่ยนคีย์ในเพลงอะไรแบบนั้น คือต้องใช้สมาธิมากๆ เพื่อจะได้ไม่หลงท่อน) ถ้าเล่นแบบไม่ตัดรอบจะยาว 10 นาทีเลยสำหรับท่อนที่น้องเขาเล่น
เราจะไม่พูดถึงความเก่งของเขา แต่เราจะพูดถึงว่า บางครั้งข้อจำกัดที่เราอ้างกันเราอาจสร้างมันขึ้นมาเองก็ได้ คนจะเก่งคือคนที่ไม่คิดว่าตัวเองจะทำไม่ได้ (ถ้างงอ่านอีกรอบ 55+) เราจึงเห็นเด็กเทพๆกับเครื่องดนตรีเยอะแยะเพราะเด็กยังไม่คิดอะไรแบบนั้น แต่ผู้ใหญ่นี่แหละคิดมากทำให้มีขีดจำกัดในการเรียนรู้ วัยเด็กเลยมีความสามารถเรียนรู้ได้ไม่จำกัดถ้าผู้ใหญ่สนับสนุนเต็มที่และไม่ตีกรอบว่าอะไรทำได้หรือทำไม่ได้ (ทุกอย่างเป็นไปได้หมด)
ลองเริ่มจากการเอากรอบออก ลบข้อจำกัดที่เราชอบตั้งเอาไว้ว่าเราทำแบบนั้นแบบนี้ไม่ได้ คิดว่าทุกสิ่งเป็นไปได้แล้วเราจะทำอะไรก็ทำได้หมด (ไม่แค่เรื่องดนตรี) อยากจะเล่นดนตรีให้เก่งมันก็เป็นไปได้ถ้าเราไม่ตีกรอบตัวเองไว้
เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่มุ่งมั่นในสิ่งที่กำลังทำทุกเรื่องครับ
ไม่เฉพาะแค่เรื่องดนตรีแต่พูดถึงทุกๆเรื่องเลย
ครูเบลล์ ^ ^
www.bellpianopop.com line > @bellpianopop
